Napisano o Nas

 

ARTYKUŁ DO „KRONIKI WIELKOPOLSKI”

 

Na terenie Gminy Wapno – najmniejszej gminy w Polsce – znajduje się jedyny w całym powiecie wągrowieckim Dom Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze dla osób w podeszłym wieku, który jednocześnie w Gminie Wapno stanowi największy zakład pracy i w większości zatrudnia mieszkańców wapieńskich sołectw oraz z ościennego Damasławka. Placówka ta w „pokopalnianym” krajobrazie odgrywania niebagatelną rolę, bowiem od momentu jej powstania tj. od 1981 roku, a nawet już od 1974 roku, gdy funkcjonowała jako ośrodek szkoleniowy pracę znajdowały tu wapieńskie rodziny. Z pokolenia na pokolenie potrzeba niesienia pomocy innym, starszym, niepełnosprawnym zładowała swoje odzwierciedlenie w kadrze Domu. Pracowali tu rodzice dzisiejszych opiekunów, tu związywały się przyjaźnie, a nawet małżeństwa. Dzisiejszy Dom już nie jest taki sam jak ten sprzed 30 lat. Zmieniły się realia, zmieniły się wymagania, zmienili się też sami mieszkańcy choć wielu z nich pamięta tamte czasy i zmienili się też sami pracownicy, którzy podnoszą stale swoje umiejętności i kwalifikacje tak, aby pomoc kierowana do naszych mieszkańców była na jak najwyższym, profesjonalnym poziomie.

            Dom jest jednostką organizacyjną powiatu wągrowieckiego, w którym większość mieszkańców to rdzenni wągrowiczanie, mając w naszym powiecie i naszej gminie swoich najbliższych: rodziny, przyjaciół, znajomych.

Dom Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze powstał w 1981 roku na bazie Ośrodka Szkoleniowo – Wypoczynkowego Urzędu Wojewódzkiego w Pile. Początkowo funkcjonował jako Państwowy Dom Rencistów, który na mocy ustawy o pomocy społecznej z dnia 29 listopada 1990 roku przekwalifikowany został na Dom Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku.

Placówkę umiejscowiono w pięknym zespole dworsko – parkowym w Srebrnej Górze, datowanym z końca XVIII wieku. Dwór, stanowiący centralną część założenia, został wzniesiony w 1792r. jako element wyróżniający się wielkością i bogatym wystrojem wnętrz usytuowany „między dziedzińcem a ogrodem”, stanowiący centrum zakomponowanego z dużym rozmachem osiowego założenia, zaaranżowanego w związku z wcześniej istniejącym nieopodal kościołem  i właśnie dlatego można traktować go jako założenie pałacowe. Osiowemu powiązaniu dworu z kościołem służyło nietypowe zaplanowanie elewacji frontowej i ogrodowej na linii wschód – zachód (to sprawiło, że piwnice dawnego dworu znalazły się pod częścią dworu). Aby nadać architekturze dworu rozmach i wielkopański charakter, zbudowano w elewacji frontowej portyk o wysokich kolumnach dźwigających tympanon pod koroną muru, na wysokości dachu osłaniający facjatę, od zachodu elewację rozczłonkowano płytkim ryzalitem, a całość przykryto bardzo wysokim dachem. We wnętrzu wprowadzono układ dwutraktowy z amfiladą w trakcie ogrodowym, z dużą reprezentacyjną sienią i salonem na osi. Tak ukształtowana rezydencja wyraźnie nawiązywała do charakterystycznego na prowincji w końcu XVIII wieku pałacu ewoluującego od form późnobarokowych ku klasycystycznym. W zestawieniu z założeniem architektonicznym i bogatym wystrojem wnętrz, bardzo skromny detal architektoniczny elewacji pozwala przypuszczać, że jeszcze w XIX wieku uległ on redukcji. Przy uwzględnieniu, że pierwotnie, jak wskazują badania architektoniczne, planowano jeszcze jedną kondygnację, prawdopodobnie typu mezzanino, dwór w Srebrnej Górze jest bliski pałacowi w Siernikach z lat 1786 – 1788 wg projektu J. CH. Kamsetzera. Podobieństwo to dotyczy także dekoracji sztukatorskiej i malarskiej wnętrz wpisanej podobnie jak całe założenie dworsko – parkowe do rejestru zabytków.

Również sama wieś o wdzięcznej nazwie Srebrna Góra ma swoją historię. Podobno znaleziono tu srebrny skarb … i stąd nazwa …, ale ta naprawdę jednak wiemy, że w XIII i XIV wieku wieś Srebrna Góra była własnością Górków herbu Łodzia. Dokumenty jako właścicieli Srebrnej Góry wymieniają: w 1343r. – Mikołaja z Będkowa, a w 1386r. – Mikołaja ze Srebrnej Górki.

Rodzina Górków herbu Łodzia w XIII – XIV wieku założyła kościół, a tutejsza parafia powstała przed odłączenie od parafii rogowskiej.W latach 1429 – 1436 trzy działy włości srebrnogórskich należały do kanclerza poznańskiego, kanonika gnieźnieńskiego – Mikołaja z (Miejskiej) Górki. W 1429r. zapisał on kopę groszy z miejscowości „Srebrznagórka” na szkołę gnieźnieńską. Jeszcze w połowie XV wieku wójtem Srebrnej Góry był Jan Świerczewski herbu Łodzia. Zapewne do końca XVI wieku wieś stanowiła własność Górków. W latach 1557 – 1579 wieś liczyła 16 – 18 łanów, miała kuźnię, karczmę i wiatrak. W 1552 roku, po śmierci ostatniego z rodu Górków – Stanisława, wojewody poznańskiego, majątek odziedziczył ród Czarnkowskich. Jednak nie zachowały się wzmianki dotyczące przejęcia Srebrnej Góry oraz jej kolejnych właścicieli w końcu XVI wieku i pierwszej połowie XVII wieku.

W drugiej połowie XVII wieku dobra srebnogórskie należały do Andrzeja Smuszewskiego, starosty bobrowickiego. W 1770r. właścicielami Srebrnej Góry byli Czarlińscy, a następnie po połowie XVIII wieku Anna ze Skrzetuskich Bojanowska. Pod koniec XVIII wieku wieś przejął Józef Radzimiński, wojewoda gnieźnieński. Na początku XX wieku Srebrna Góra jako wiano Marianny Radzimińskiej, przeszła na własność rodziny Moszczeńskich.W 1927majątek odkupił Stanisław Mieczkowski, który doprowadził obiekt do ponownego rozkwitu. Cały majątek wraz z pałacem aż do końca wojny należał do rodziny Mieczkowskich, a w 1945 roku stał się własnością Skarbu Państwa. W okresie wojennym, a zwłaszcza po 1945 roku cała zabudowa uległa znacznej dewastacji.

Dawniejsi właściciele powracają często w srebrno górskie strony. Starają się także odzyskać majątek. Groźba zmiany miejsca zamieszkania dla wielu naszych podopiecznych jest tak dużą traumą, że wszyscy ci którym na sercu leży los osób starszych: władze powiatowe, władze gminne i kierownictwo Domu podjęły szereg działań w tym także na drodze prawnej, aby Srebrna Góra była nadal Domem, dla tych którzy znaleźli tu schronienie na ostatnie lata swojego życia.

W latach 1968 – 1973 dwór, oficyna i spichlerz zostały gruntownie odrestaurowane, a cały zespół dworsko – parkowy został zaadoptowany na Ośrodek Szkoleniowo – Wypoczynkowy Wojewódzkiego Zrzeszenia Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Wągrowcu, a później Urzędu Wojewódzkiego w Pile i taką funkcję pełnił do roku 1981.

W tym to roku decyzją Wojewody Pilskiego powołano Państwowy Dom Rencistów.

Pierwsi mieszkańcy, a było ich 33, przybyli do Srebrnej Góry z Chlebna z Domu Rencistów 4 maja 1981 roku. Następne 34 osoby wprowadziły się już 7 maja 1981 roku. Łącznie w Państwowym Domu Rencistów w Srebrnej Górze zamieszkało 67 osób.

Dom Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze jest jednostką organizacyjną powiatu wągrowieckiego. Działa na podstawie ustawy o pomocy społecznej oraz rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej. Zgodnie z wymienionymi przepisami prawnymi Dom spełnia wymogi standaryzacyjne, co potwierdza wydane przez Wojewodę Wielkopolskiego Powiatowi Wągrowieckiemu, decyzją z dnia 21 grudnia 2009 roku, zezwolenie na prowadzenie domu dla osób w podeszłym wieku dla 60 osób na czas nieokreślony.

Nieruchomość, na której mieści się placówka, o łącznej powierzchni 16,27 ha stanowi własność Powiatu Wągrowieckiego i jest przekazana w trwały zarząd dla Domu Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze.

Dom składa się z pięciu budynków: 2 budynków mieszkalnych; budynku administracyjnego, w którym znajduje się kuchnia, jadalnia, sale rehabilitacji, sala terapii zajęciowej, pomieszczenia administracyjne oraz magazyn spożywczy i chemiczny; garaży oraz budynku gospodarczego z pralnią i pomieszczeniami warsztatowymi.

Tuż za pałacem znajduje się park z sześcioma stawami (łącznie 2,5 ha). Piękne i ciche otoczenie naszego Domu w ekologicznym, czystym terenie tworzy dogodne warunki dla dobrego samopoczucia i wypoczynku, zapewniając naszym mieszkańcom spokój i  relaks.

Park stanowi także miejsce spacerów mieszkańców wsi i jako jej nieodłączny element znajduje się w centrum uwagi w planach i zadaniach restauratorsko – konserwatorskich. Od 2010 roku realizowana jest w parku „Koncepcja rewitalizacji” obejmująca wycinkę drzew, nowe nasadzenia, porządkowanie i oczyszczanie stawów oraz wytyczenie ciągów komunikacyjnych. Prace wykonywane są stopniowo, w miarę pozyskiwania środków z budżetu powiatu oraz Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Poznaniu.

Nasz dom ma charakter stacjonarny, posiada 60 miejsc i jest przeznaczony dla osób w podeszłym wieku, a jego celem jest zapewnienie mieszkańcom całodobowej opieki oraz zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb. Mieszkańcy do Domu przyjmowani są na podstawie decyzji administracyjnych wydawanych zgodnie z ww. ustawą o pomocy społecznej przez ośrodki pomocy społecznej i Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Wągrowcu.

W Domu pracuje 35 osób. Zatrudniamy także osoby skierowane przez Powiatowy Urząd Pracy w ramach prac interwencyjnych oraz absolwentów odbywających staż pracy. W strukturze organizacyjnej Domu wyodrębnione są następujące komórki: dział terapeutyczno – opiekuńczy, dział administracyjno – księgowy,  dział obsługi.

Dział terapeutyczno – opiekuńczy liczy 23 pracowników. Większość osób pracuje tu w systemie zmianowym zapewniając całodobową opiekę naszym podopiecznym. W dziale administracyjno – księgowym pracują 3 osoby, a w dziale obsługi 8, w tym 5-ciu to pracownicy kuchni, którzy pracują na dwie zmiany. Wszyscy zatrudnieni pracownicy naszego Domu, to osoby o odpowiednich kwalifikacjach na zajmowanych stanowiskach, charakteryzujący się szczególną wrażliwością na problemy ludzi w podeszłym wieku.

Dom świadczy usługi w zakresie potrzeb: bytowych, opiekuńczych i wspomagających. Mówiąc o potrzebach bytowych mamy na myśli zapewnienie miejsca zamieszkania, wyżywienia oraz utrzymanie czystości.

Ogólna powierzchnia mieszkalna wynosi 588,40 m2. Wielkości powierzchni mieszkalnych na jednego mieszkańca spełniają wymogi standardowe zgodnie z rozporządzeniem Ministra Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej. Obecnie w Domu znajduje się 45 pokoi mieszkalnych w tym: 31 pokoi jednoosobowych, 6 pokoi dwuosobowych, 8 pokoi trzyosobowych. Każdy pokój wyposażony jest w łóżko lub tapczan – odpowiednio do potrzeb mieszkańców i ich stanu zdrowia, szafę na rzeczy osobiste, stół, szafkę nocną, krzesło lub fotel. Przy każdym pokoju jednoosobowym znajduje się mała łazienka z ubikacją i umywalką. Ponadto do dyspozycji podopiecznych w Domu znajduje się 12 dużych łazienek z wannami i prysznicami przystosowanymi do korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne. W pomieszczeniach tych zainstalowane są poręcze i uchwyty, które również znajdują się w ciągach komunikacyjnych tj. korytarzach i przejściach.

W każdej oficynie jest także pokój dziennego pobytu, kuchenka pomocnicza, palarnia, a dodatkowo w jednej z nich gabinet doraźnej pomocy medycznej.

Mieszkańcy mają zapewnione 3 posiłki dziennie oraz podwieczorek jako posiłek dodatkowy. Dom zapewnia posiłki zgodne z dietą zaleconą przez lekarza.

Dom zaspokaja również potrzeby opiekuńcze. Zajmuje się tym zespół terapeutyczno – opiekuńczy, w skład którego wchodzą: kierownik działu terapeutyczno – opiekuńczego, 2 pracowników socjalnych, instruktor terapii zajęciowej, 2 rehabilitantki, 3 pielęgniarki – opiekunki, 6 opiekunów, 8 pokojowych.

Oprócz całodobowej opieki dbamy również o to, by umożliwić mieszkańcom korzystanie ze świadczeń zdrowotnych poprzez stały kontakt z lekarzem rodzinnym oraz specjalistyczne konsultacje lekarskie. Do naszych zadań należy także zaopatrywanie podopiecznych w leki, artykuły sanitarne i środki ortopedyczne.

Uwagę należy zwrócić również na zaspokajanie potrzeb wspomagających, przez co należy rozumieć umożliwienie udziału w terapii zajęciowej, podnoszenie sprawności fizycznej i psychicznej mieszkańców oraz aktywizowanie, zagospodarowanie czasu wolnego, zaspokojenie potrzeb religijnych i kulturalnych, utrzymywanie kontaktów z rodziną i społecznością lokalną, zapewnienie przestrzegania praw mieszkańców, zapewnienie mieszkańcom nieposiadającym dochodu przedmiotów osobistego użytku.

Zaspokajając potrzeby naszych mieszkańców, dużą rolę przywiązujemy do aktywizacji podopiecznych. Pragniemy, aby poprzez zagospodarowanie czasu wolnego, mieszkańcy ujawnili swoje zainteresowania i umiejętności oraz mogli się w nich realizować. W związku z tym organizowane są różne imprezy kulturalne i rekreacyjne, uroczystości okazjonalne i wycieczki. Prowadzimy również stałą współpracę z kołami emerytów i rencistów ze środowiska lokalnego oraz ze szkołami i przedszkolami, Warsztatem Terapii Zajęciowej z Wapna oraz mieszkańcami wsi, z którymi wspólnie organizujemy spotkania z okazji Dnia Kobiet. Srebrnogórski dwór jest też miejscem zebrań sołeckich stając się swego rodzaju świetlicą wiejską. Tradycją stały się już „Spotkania Rodzin i Przyjaciół Mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze”, które w 2014 roku odbędą się po raz czwarty.

            Prawidłowemu wypełnianiu obowiązków wszystkim pracownikom przyświeca motto stanowiące jednocześnie misję Domu: „Stworzyć taki dom, który daje mieszkańcom poczucie bezpieczeństwa, stwarza atmosferę wzajemnego zaufania, daje poczucie autentycznej troski o ich sprawy. Stworzyć taki zespół pracowników, który będzie w sposób profesjonalny wykonywać swoje zadania, a jego członkowie będą dumni z tego, że pracują w najlepszym z domów pomocy, o którym jego mieszkańcy mówią „NASZ DOM”. I takie też są nasze plany na przyszłość. Problemy? … są zawsze. Ale kto ich nie pokona jak nie MY SREBRNOGÓRZANIE !!!

„Kronika Wielkopolski”, 2013r. 

________________________________________________________________________________

  

Dokształcanie pracowników

Domu Pomocy Społecznej

w Srebrnej Górze

  

Pracownicy Domu Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze cały czas dążą do podnoszenia swoich kwalifikacji. Możemy pochwalić się tym, że obecnie 9 osób dokształca się w różnego rodzaju kierunkach.  

Trzech pracowników zdobywa wiedzę w szkołach wyższych. Są to: 

– Gnieźnieńska Wyższa Szkoła Humanistyczno-Menedżerska MILLENIUM, kierunek – zarządzanie, specjalność – przedsiębiorczość w biznesie i administracji, 

  Wyższa Szkoła Fizjoterapii we Wrocławiu, kierunek – fizjoterapia, 

  Wyższa Szkoła Nauk o Zdrowiu w Bydgoszczy, kierunek – fizjoterapia.

          Jedna osoba studiuje pracę socjalną na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.

      W tym roku studia podyplomowe na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu, na Wydziale Europeistyki, kierunek – strategia pozyskiwania i zarządzania funduszami europejskimi kończy jeden z opiekunów.

         Pracownicy dokształcają się również w Centrum Kształcenia Ustawicznego Żninie, w Szkole Policealnej na kierunku – opiekun w domu pomocy społecznej. A dwie osoby uczęszczają do Niepublicznego Uzupełniającego Liceum Ogólnokształcącego dla Dorosłych „Przyszłość” w Żninie.

    Nasi pracownicy pozyskują również wiedzę przydatną w pracy na różnych szkoleniach, np.:

– Drama stosowana”, „Choreoterapia” organizowane przez Fundację im. Piotra Janaszka „Podaj Dalej” z Konina,

 – „Choroby zakaźne” zorganizowane przez Powiatową Stację Sanitarno – Epidemiologiczną,

– Zasady księgowania w jednostce budżetowej według nowego rozporządzenia Ministra Finansów”,

 – „Zamówienia publiczne”,

– „Ochrona danych osobowych”,

 – „Obowiązki pracodawcy w zakresie ubezpieczeń społecznych, prawa pracy i podatku dochodowego – praktyczne rozwiązania oraz zmiany prawne wprowadzone w 2012r. i planowane na 2012r.”,

– Szkolenia organizowane w Starostwie Powiatowym w Wągrowcu dla księgowych jednostek podlegających pod w/w starostwo.  

Niewątpliwie ważnym jest to, aby zespół pracowników naszego Domu podwyższał swoje wykształcenie, zdobywał nowe umiejętności, bowiem bardzo przydatne jest to w pracy z mieszkańcami, we współpracy z drugą osobą, czy chociażby dla satysfakcji pracownika.

Wieści gminne, Wapno, grudzień 2012r. 

____________________________________________________________ 

 

Nieprzemijający czas zmian…

 

        Srebrnogórski Dom Pomocy Społecznej nieustannie zmienia się. Tak jak pisałam wcześniej, w ostatnim czasie ogromny nacisk położyliśmy na rehabilitację. Nie dość, że mamy dwie sale rehabilitacyjne, to kilka dni temu oferta zajęć rehabilitacyjnych znacznie się wzbogaciła. A wszystko to dlatego, że zakupiony został nowy sprzęt do ćwiczeń, który niewątpliwie zagospodaruje czas naszym mieszkańcom oraz pozwoli na lepsze usprawnianie fizyczne podopiecznych. Nasz Dom może pochwalić się nowym atlasem, wioślarzem treningowym, orbitrekiem, minitrampoliną oraz kijami do nordic walking. 

        W tym miesiącu zakupiliśmy również nowe meble dla mieszkańców. Umeblowanych zostało siedem pokoi. Mieszkańcy zadowoleni, a przecież to jest najważniejsze w naszej pracy. 

        A teraz troszkę zmienię temat. Jak wiadomo, listopad to miesiąc, w którym obchodzony jest Dzień Pracownika Socjalnego. Święto to przypada na 21 dzień tego miesiąca. W myśl Ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004r. do zadań pracownika socjalnego należy w szczególności: 

1) praca socjalna; 

2) dokonywanie analizy i oceny zjawisk, które powodują zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy społecznej oraz kwalifikowanie do uzyskania tych świadczeń; 

3) udzielanie informacji, wskazówek i pomocy w zakresie rozwiązywania spraw życiowych osobom, które dzięki tej pomocy będą zdolne samodzielnie rozwiązywać problemy będące przyczyną trudnej sytuacji życiowej; skuteczne posługiwanie się przepisami prawa w realizacji tych zadań; 

4) pomoc w uzyskaniu dla osób będących w trudnej sytuacji życiowej poradnictwa dotyczącego możliwości rozwiązywania problemów i udzielania pomocy przez właściwe instytucje państwowe, samorządowe i organizacje pozarządowe oraz wspieranie w uzyskiwaniu pomocy; 

5) udzielanie pomocy zgodnie z zasadami etyki zawodowej; 

6) pobudzanie społecznej aktywności i inspirowanie działań samopomocowych w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób, rodzin, grup i środowisk społecznych; 

7) współpraca i współdziałanie z innymi specjalistami w celu przeciwdziałania i ograniczania patologii i skutków negatywnych zjawisk społecznych, łagodzenie skutków ubóstwa; 

8) inicjowanie nowych form pomocy osobom i rodzinom mającym trudną sytuację życiową oraz inspirowanie powołania instytucji świadczących usługi służące poprawie sytuacji takich osób i rodzin.


Wieści gminne, Wapno, listopad 2012r.

____________________________________________________________________


Z życia Domu Pomocy Społecznej

w Srebrnej Górze

 

W naszym Domu jak zwykle zawsze coś się dzieje. Wyjazdów i imprez nie brakuje. W tym miesiącu tradycyjnie, jak każdego roku, w ramach terapii zajęciowej, ale również rekreacji, nasi Mieszkańcy pod opieką pracowników pojechali do szczepickiego lasu, z którego przywieźli mnóstwo grzybów.

Dzięki temu, że mamy już dwie sale rehabilitacyjne nasi podopieczni mają możliwość poprawiania swojej kondycji i sprawności fizycznej. Wizerunek i funkcjonalność naszego Domu cały czas zmierzają ku lepszemu. Co się z tym wiąże oferta zajęć rehabilitacyjnych staje się coraz bogatsza. Nasi mieszkańcy przez to są zadowoleni, a interesująco wypełniony czas daje im wiele satysfakcji.

I jeszcze jedno! Niemalże najważniejsze przedsięwzięcie, czyli wymiana okien w DPS dobiegła końca. Mamy już wszystkie nowe, ładne okna.

To jednak nie koniec zmian naszego Domu. Dom Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze nie pozwoli o sobie zapomnieć…

 

Wieści gminne, Wapno, październik 2012r.

__________________________________________




Skip to content